Is duurzaamheid een eindbestemming, en zo ja, hoe weten we dan wanneer we die hebben bereikt?
Een column uit mei 2022 in The Economist benadrukte de dubbelzinnigheid van de term: “Een woord als duurzaamheid is zo vaag dat het wordt gebruikt om alles te omvatten, van een bedrijf dat verstandig denkt over de lange termijn tot het einde van het kapitalisme… Deze column zou wel eens als duurzaam kunnen gelden omdat het steeds dezelfde ideeën recyclet. Het gebrek aan precisie zet de deur open voor grootspraak en greenwashing.”
Journalistieke humor daargelaten, is het waar dat de meest gebruikte definitie van duurzaamheid vandaag de dag nog steeds die is van het Brundtland-rapport uit 1987 (ja, 1987). Het VN-milieurapport verwees naar “het voldoen aan de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen”.
Hoewel deze definitie ten minste een focus op de behoeften van de toekomst introduceert, is het nog steeds te vaag om als basis voor echte actie te dienen.
Het is duidelijk dat we een heldere, meetbare definitie nodig hebben die geen ongefundeerde beweringen over klimaatactie toelaat. Dus hoe kunnen we hierop voortbouwen en duurzaamheid meetbaar en concreter maken? De academische wereld heeft een nieuwe term bedacht om te definiëren wat werkelijk duurzaam is: absolute duurzaamheid.
Absolute duurzaamheid is binnen het toegewezen deel van de veilige exploitatieruimte blijven in één of meer milieueffectcategorieën.
Of, met andere woorden: Absolute duurzaamheid is vasthouden aan je aandeel.
Op zoek naar een voorbeeld? Klik even door naar de website!
Wat gemeten wordt, wordt beheerd, en het meten van je CO2-voetafdruk als individu of als bedrijf is een goed begin. De volgende stappen zijn dan om je CO2-voetafdruk zo klein mogelijk te maken, en om eventuele onverminderde emissies te compenseren.
Meer informatie? Klik even door op de website link, of neem contact met ons op.
