Columnist: Alice Verhagen van AV Copywriting. Copywriter en verpakkingskundige.
Wat een fantastische marketing quote van dit zachte roomkaasje.
Vanaf het ontstaan heeft Boursin zich opvallend in de markt gezet. Kwalitatieve, lekkere roomkaas met kruiden maken en goede marketing voeren. Ook nu is de marketing goed doorgevoerd. De vorm is hetzelfde gebleven met een aangepast, maar nog goed herkenbaar, logo. Een Boursin-kenmerk is op ieder contactpunt van de gebruiker met het product te vinden.
De roomkaas met een mengeling van kruiden is zeker lekker. Maar die verpakking! Die ‘plakt’ zo erg als je hem niet in één keer opmaakt. Je moet er altijd je vingers bij aflikken als je het pakje wilt hersluiten.
Zonder geklieder lukt het mij in ieder geval niet (en dat ligt niet altijd aan de vin…). Het is gewoon niet gebruiksvriendelijk in mijn ogen.
De roomkaas zelf is verpakt in een ‘zilveren’ verpakking. Er is handig gebruik gemaakt van de deadfold-eigenschappen van ALU. De vorm is typerend voor Boursin. Het is licht conisch en (volgens het marketingbureau) carool of bloemkroon-vormig gevormd. Ik noem het gewoon geribbeld.
Na afvulling wordt het ronde kaasje gesloten met een topvel, dat aan de buitenrand dubbelgevouwen is en voorzien van dezelfde deadfolds. De twee lagen passen perfect in elkaar zodat het goed afsluit.
Het omdoosje is goed uitgevoerd met een uitsparing en perforatie om te openen en te sluiten. Dit werkt goed en maakt dat je de kaas na eerste gebruik met een gerust hart in de koelkast kunt leggen. Alhoewel…. Na een paar dagen is er toch contaminatie van vet en vocht zichtbaar op het karton.
Naar recycling toe stelt de producent dat de zilveren verpakking chemisch gerecycled kan worden en dus bij PMD mag. Dat klopt in theorie helemaal maar in de praktijk is dit nog niet waar te maken. De capaciteit om chemisch te recyclen is er nog niet. Daarnaast is de gescheiden ophaling per gemeente anders geregeld. Zo is het bijvoorbeeld in steden gewoon onhaalbaar voor de consument om thuis de voorsortering te doen.
De sortering moet dan bij de verwerker plaatsvinden. ALU is niet magnetisch en belandt vaak in de restafvalstroom. Na verbranding is de restfractie door het lichtgewicht ALU niet meer detecteerbaar en komt jammer genoeg nu (nog) niet terug in de keten.
Als er chemische recycling zou zijn, dan nog stuiten we op verschillende hobbels die eerst eenduidig goed realiseerbaar zijn.
Zou het een oplossing zijn om de ALU-verpakking juist zwaarder te maken? Ik denk daarbij aan het soort bakjes die we kennen bij natte voeding voor honden en katten. Een omdoosje is dan niet meer nodig en heb je echt een mono-pack. Dankzij het hogere gewicht kan het waarschijnlijk wel gedetecteerd worden na verbranding.
Of zou een mono-materiaal PE te overwegen zijn. Een dieptrek-bakje met deksel. Hierin kun je ook spelen met de vorm èn voorzien van IML-labelling. Ook nu kun je zonder omdoosje èn kan het in de juiste afvalstroom terecht komen en gerecycled worden.
Voorlopig zullen we het moeten doen met de huidige verpakking. Ik zou zeggen: Cheers en geniet van je pain, je vin en je (kliederige maar lekkere) Boursin!
Deze maandelijkse column is een samenwerking tussen Easyfairs en de VNV (Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen). De VNV is de Nederlandse vereniging van experts op het gebied van verpakking en verpakken (www.verpakkingskundigen.nl).
