door: Kachung Tsang
Deze maand is er weer een nieuwe column van Kachung Tsang, die we in samenwerking met VNV, de Vereniging van Nederlandse Verpakkingskundigen, publiceren. Kachung neemt ons mee in het dilemma tussen gemak en duurzaamheid. Aan de hand van een populaire eiwitdrank onderzoekt hij hoe verpakkingskeuzes het consumentengedrag beïnvloeden — en waarom een succesvol concept uit 2017 nu misschien vraagt om een hernieuwde kijk.
Met dikke, grote witte letters springt de boodschap ‘HiPRO 25g proteïne’ uit het koelschap. De zwarte, slanke fles ziet er actief uit en overtuigt me dat wat erin zit, mij zal helpen om mijn sportprestaties te verbeteren. Ik pak de mangosmaak. De mango op de sleeve ziet er sappig uit. Voor het kleine formaat voelt het flesje massiever aan dan ik had verwacht. Een hoge dichtheid! Hierdoor geloof ik dat er veel proteïne in zit.
Er is gekozen voor een transparante PET-fles die geschikt is voor het aseptisch verpakken van de drank waar ook melk in zit. Aan de fles zit een tethered dop bevestigd van HDPE. Deze klapt bijna volledig open, waardoor ik vrij kan drinken zonder dat de dop in mijn gezicht prikt. Best fijn. De matte shrinksleeve is geperforeerd, waardoor ik deze eraf zou kunnen halen. Al zullen de meeste consumenten dit niet doen. Ze zien het niet, hebben er geen zin in, of — de laatste groep — geloven niet dat het iets uitmaakt.
Toch voel ik me geremd als ik uit het flesje drink. Mijn behoefte: “Ik wil mijn sportprestaties ondersteunen” botst met een andere behoefte: “Ik wil duurzamer leven.” Ik voel me schuldig dat ik zoveel verpakkingsmateriaal gebruik voor één verfrissend eiwitrijk drinkmoment. Hoe kan dit?
Het concept is in 2019 op de markt gekomen, in 2021 in Nederland. De consumer insight: “Ik heb weinig tijd maar wil mijn sportprestaties ondersteunen met een eiwitrijke sportdrank die wél lekker smaakt” werd waarschijnlijk in 2017 door consumenten tijdens een test bevestigd. Maar de bewustwording over duurzaamheid heeft zich ontwikkeld. En plastic is nu (onterecht) een vies woord. Tijd en moeite besparen ten koste van de planeet voelt niet meer helemaal goed.
Voor een duurzamere samenleving moeten we in ons gedrag een stap maken richting back to basic. Hoe het vroeger was. Zelf verse groentes snijden in plaats van de tijdbesparende voorgesneden groentepakketten. Zelf een fles water meenemen in plaats van verwachten — en er behoefte aan hebben — dat je drinken kunt kopen in een flesje of blikje, onafhankelijk van waar je ook maar bent.
Sinds 2017 is de wereld veranderd. De behoefte “Ik heb een druk leven maar wil mijn sportprestaties ondersteunen met een eiwitrijke sportdrank die wél lekker smaakt” bestaat nog steeds. Maar vraagt om een ander concept.
Leuke concepten om te testen zouden nu kunnen zijn:
- Een grote drankverpakking waar je uit kunt schenken in een glas of in een meeneembare fles die goed schoon te maken is.
- Een grote zak met poeder waar je met een maatlepel of eetlepel uit kunt doseren in een fles met een grote opening (zoals de Dopper). Aanvullen met melk, soja- of havermelk, en schudden maar.
Ik heb nu al zin om de komende brainstorm voor Danone te gaan begeleiden!
Deze maandelijkse column is een samenwerking tussen Easyfairs en de VNV (Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen). De VNV is de Nederlandse vereniging van experts op het gebied van verpakking en verpakken (www.verpakkingskundigen.nl).
